پاسخ دادن به پرسش‌های جنسی کودکان یکی از مسوولیت‌های والدین است که البته کار آسانی نیست. بسیاری از والدین احساس می‌کنند هنگام پاسخ‌گویی به این‌قبیل پرسش‌های کودکان خود، ناتوان‌ یا معذب‌اند. آنچه مهم است، این است که والدین نباید از پاسخ دادن به این پرسش‌ها اجتناب کنند و باید با پاسخ‌گویی صحیح به فرزندان خود کمک کنند که سریع‌تر و سالم‌تر، پاسخ پرسش‌های خود را بیابند.دکتر کتایون خوشابی، روانپزشک اطفال، در همین زمینه توصیه‌های جالبی به والدین دارد......

? حس کنجکاوی کودکان درباره مسایل جنسی از چه زمانی فعال می‌شود؟

ـ حتی نوزادان درباره بدن‌شان حس کنجکاوی دارند و این یک حس طبیعی و سالم است.کودکان نوپا زمانی که لخت و برهنه هستند بیشتر بدن خود را لمس می‌کنند. آنها زمانی که به حمام می‌روند یا هنگام تعویض لباس به بدن خود نگاه می‌کنند و در این مرحله از تکامل، آنها از لخت بودن خود هیچ شرم و حیایی ندارند.

? واکنش والدین باید به صورت پذیرش این‌گونه رفتارهای کودکانه باشد؟

ـ بله، نوپایان در این مواقع نباید مورد خشم والدین قرار بگیرند و از اینکه دیدن بدن‌شان برای‌شان جالب است، ناسزا بشوند و احساس شرم کنند. جالب بودن بدن برای کودکان حسی طبیعی است. بعضی از والدین ممکن است مانع از این شوند که کودک خود را لمس کند اما بعضی دیگر، این را پذیرفته و می‌دانند که این حس، مساله‌ای محرمانه و خصوصی برای کودک است. والدین باید بپذیرند که کودکان هم یک حریم خصوصی دارند. نگرانی والدین باید درباره استمنای کودک باشد؛ یعنی زمانی که به نظر می‌رسد کودک به انجام رفتاری مشغول است که به این عمل می‌انجامد. بسیاری از قربانیان رفتارهای آزار دهنده جنسی از ابتدا به تحریک جنسی خود می‌پرداخته‌اند.

? آیا استفاده از یک نام قراردادی بین کودک و والدین، برای نامیدن بخش‌های خصوصی بدن کودک، مناسب است؟

ـ زمانی که کودک ?ساله می‌شود، والدین می‌توانند از کلمات واقعی و صحیح استفاده کنند و دلیلی ندارد زمانی که کودکان قادر به بیان صحیح کلمات هستند، از سوی والدین به این کار تشویق نشوند. در این صورت کودکان یاد می‌گیرند که از این کلمات بدون اینکه خجالت بکشند، استفاده کنند. در دنیا، ?? درصد والدین برای اشاره به بخش‌های زنانه و مردانه بدن، از نام‌های واقعی استفاده می‌کنند.

? وقتی کودک از والدین می‌پرسد که بچه چه‌طور متولد می‌شود، چه پاسخی باید داد؟

ـ بسته به اینکه کودک چند ساله است، می‌توانید به او بگویید که کودک از یک تخم‌ کوچک در شکم مادر رشد می‌کند (مثلا به معده‌تان اشاره کنید) و سپس از یک جای مخصوصی بیرون می‌آید که اسم آن واژن است. لزومی ندارد برای کودک رفتارهای جنسی را توضیح بدهید چون توان فهم آن را ندارد. می‌توانید بگویید وقتی یک زن و مرد همدیگر را دوست دارند، با هم زندگی می‌کنند. اسپرم مرد با تخمک زن مخلوط می‌شود و بعد بچه شروع به رشد می‌کند. بیشتر کودکان زیر?شش سال این جواب را می‌پذیرند. بسیاری از کتاب‌هایی که مناسب سن کودکان است، به شما کمک می‌کند به پرسش‌های کودکان به طور آشکار پاسخ دهید. در این صورت خواهید دید که کودکان خیلی زود و با اطلاعات کم در یک زمان قانع می‌شوند.

? اگر یک کودک هنگام بازی، بخشی خصوصی از بدنش را به کودک دیگر نشان داد، واکنش والدین باید چه باشد؟

ـ کودکان ? تا ? ساله گاهی از این قبیل کارها می‌کنند. بسیاری از والدین وقتی این رفتارها را از کودک خود می‌بینند، واکنش سخت و بدی از خود نشان می‌دهند. کتک زدن و عصبانی شدن به هیچ‌وجه شیوه مناسبی برای برخورد با این موقعیت نیست. والدین نباید این رفتار کودکان را بی‌بند و باری جنسی تلقی کنند. گاهی رسیدن والدین در این موقعیت موجب قطع این بازی‌ها در کودکان می‌شوند. والدین گاهی آرزو می‌کنند ای کاش توجه فرزندشان به بازی‌هایی غیر از این‌گونه بازی‌ها جلب شود. برای این کار آنها باید با او بنشینند و گفتگو کنند. والدین باید این‌گونه برای کودک‌شان توضیح دهند که: «اگر چه من می‌دانم که دیدن بدن دوست شما برای‌تان جالب است اما حالا او دیگر بچه بزرگی شده و افراد دوست ندارند بخش‌های خصوصی بدن‌شان را کسی ببیند و بدن‌شان را از دیگران می‌پوشانند.» با این شیوه، شما بدون اینکه او را تنبیه کرده باشید، موجب شرمندگی او خواهید شد. کودکان در این سنین دوست دارند درباره لمس کردن خوب و بد حرف بزنند. باید به کودک توضیح داده شود که بدنش فقط مال اوست و باید حریم خصوصی او حفظ بشود و هیچ‌کس نباید بدنش را لمس کند. باید به او گفت که اگر کسی خواست بدن تو را به شیوه بدی لمس کند، نباید به او اجازه بدهی و باید فورا به والدین خودت اطلاع بدهی.

? چه زمانی والدین باید درباره این موضوع با فرزند خود حرف بزنند؟

ـ در واقع، هیچ وقت! یاد دادن مسایل جنسی هرگز نباید بدون دلیل و بی‌بهانه باشد. صحبت درباره این موضوع باید تنها زمانی باشد که او راجع به آن می‌پرسد و یا راجع به آن کنجکاوی می‌کند. در حوالی ? سالگی می‌توان به کودک کتاب‌هایی نشان داد که کنجکاوی او را برطرف کند.

? در چه سنی باید برهنه بودن بدن را در خانه محدود یا ممنوع کرد؟

ـ هر خانواده‌ای برای میزان برهنه‌پوشی در خانه یا میزان شرم و حیا و حریم‌های خصوصی ممکن است عقاید خاص خودش را داشته باشد؛ یعنی معیارهای هر خانواده‌ای متفاوت است اما شناخت حریم خصوصی هر کسی بسیار مهم است و همه بچه‌ها باید این موضوع را یاد بگیرند. والدین باید محدودیت‌ها و احترام به حریم شخصی و خصوصی افراد را به کودکان خود یاد بدهند، همان‌طور که سایر قوانین خانه را به آنها یاد می‌دهند.

? کلا تا چه اندازه‌ای باید درباره مسایل جنسی به کودک آموزش داد؟

ـ والدین باید پاسخ به پرسش‌های کودکان و آموزش درباره مسایل جنسی را پیش از شروع مدرسه آغاز کنند. آموزش‌های جنسی در کلاس بسیار متفاوت است. گاهی در مدارس توسط مربیان بهداشت یا درس علوم اطلاعاتی درباره آناتومی بدن، بیماری‌های منتقله از راه جنسی، قرص‌های ضدبارداری و بارداری توضیح داده می شود. والدین باید بدون هیچ ترسی به پرسش‌هایی که ممکن است بعد از شنیدن این مسایل در خانه برای کودکان ایجاد ‌شود، پاسخ دهند. برای دختران و حتی پسران باید در سن ? سالگی، مثلا در‌باره قاعدگی صحبت کرد. کتاب‌هایی در این زمینه وجود دارد. اگر چه در مدرسه برای آنها توضیحاتی داده می‌شود اما بهتر است مادران در این‌باره با دختران خود صحبت کنند و برای‌شان قاعدگی را توضیح دهند. این کار بهتر است با شروع اولین قاعدگی صورت گیرد.



سهیلا عابدین‌پور
روزنامه سلامت

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:26 صبح     |     () نظر

دکتر بازی اونقدر بین بچه ها شایع هست که کمتر پدر و مادری را می توان یافت که این رفتار را از کودک خودشان ندیده باشند.
علت این رفتار جستجوگرانه کودکان به خاطر کنجکاوی آنها در باره جنس مخالف است

حتی در شرایطی که بخوبی به سوالهای جنسی کودک پاسخ داده شود و حتی وقتی فرصت دیدن و معاشرت با جنس مخالف در محیط خانه خودشان را داشته باشند باز هم دیده شده که این رفتار و این بازی با همسایه خودشان انجام شده است

عارضه ای برای این بازی وجود ندارد.کاملا بی ضرر هست و منتهی به فعالیت زودهنگام جنسی کودک , انحراف جنسی , فعالیت زیاد جنسی در هنگام بلوغ , اعتیاد به سکس و یا سایر مسائلی که معمولا پدر و مادر ها نگران آن هستند نخواهند شد

وقتی نونهالی اول بار جنس مخالف خودش را میبیند ممکنه هیجان زده بشه و یا حتی حسادت کنه و حس کنجکاوی اش تحریک می شود.ممکنه این سوال برایش پیش بیاید که چرا من یکی از آنها را ندارم؟ نکنه من قسمتی از اندام خودم را از دست بدهم؟ زمان میبره تا کودک متوجه بشه که اونچه که متعلق به بدن اون هست دائمی هست.کودکان قبل از مدرسه بتدریج نقش خود را به عنوان
مرد یا زن شروع و اعمال می کنند و این نقش با تشخیص والد از جنس مخالف بیشتر شکل میگیرد

همچنانکه این پروسه شکل میگیرد , کنجکاوی کودک پر رنگتر می شود.کودکان جوان در باره همه چیز کنجکاو است.مردم چطور درست می شوند و شکل میگیرند؟ نوزاد چطور بوجود می آید؟ کودکان خیلی کنجکاو پدر و مادر خودشان هستند.در زمانهائی که پدر و مادر در توالت هستند یا زمانی که حدس میزنند پدر و مادر بدون لباس هستند خیلی کنجکاو می شوند

اگر رفتار دکتر بازی در کودکان دیده شود پدر و مادر نباید رفتاری انجام دهند که باعث خجالت و شرمندگی در کودک شود و اینکه او کار خیلی بدی انجام داده است.این رفتار کاملا بی ضرر است.وظیفه ما به عنوان پدر و مادر این هست درک کنیم جنسیت و رفتار جنسی از زمان تولد شروع می شود.رفتار جنسی جزء مهمی از هر انسانی است و این مسئله از حقوق کودک هست که بتواند به کنجکاوی خودش در باره مسائل جنسی پاسخ بدهد. و نباید طوری رفتار کرد که عمل شنیع انحراف اخلاقی جنسی انجام داده و باعث خجالت بشه

اگر پدر و مادری رفتار دکتر بازی کودک را ببینند چه باید کرد؟ پاسخ این است که خونسردی خودتان را حفظ کنید.اگراینطور نباشد و اگر کودک احساس کند باعث ناراحتی شما شده ممکنه کودک احساس کنه شما برایش احترامی قائل نیستید

بنابراین بقول خودمان شر بپا نکنید , داد نزنید ,نخندید ,بچه همسایه ها را به خانه خودش نفرستید . بعدا خودتان متوجه میشید که چرا اینقدر عصبانی شدید.همین الان کنترل خودتان را حفظ کنید و مثل بازیگری که بخوبی می تواند نقش بازی کند کنترل احساسات خودتان را بدست بگیرید

به آرامی بگوئید که متوجه هستید که کودکان کنجکاو هستند چیزی در باره جنس مخالف خودشان بدانند ولی بهتر هست که این بازی انجام نشود.بهتره بگوئید قسمت های جنسی قسمتهای کاملا خصوصی آدمها هستند.باید همیشه با پوشش باشند و پوشش آنها کنار زده نشود و بهتره شما بازی دیگری کنید

بهتره به جای رفتار هائی مثل داد و بیداد کردن و عصبانی شدن و یا احتمالا تحقیر و تنبیه کودک نقش یک والد عاقل را بازی کنید به این ترتیب که سعی کنید حواس کودک به مسائل دیگه پرت کنید مثلا به آشپزخانه ببرید و ازش بخواهید به شما در درست کردن
یک کیک کمک کند

به بچه ها بگوئید که من متوجه هستم که کودکان کنجکاو مسائل جنسی هستند و مایل هستند در باره اندام جنسی جنس مخالفشان یاد بگیرند ولی تو می تونی از خود من بپرسی...بیا باهم این کتابو بخونیم که در باره تفاوت های دختر و پسر نوشته

تنها دو مسئله هست که در مورد مسئله دکتر بازی کودکان اهمیت داره و شما باید حساسیت بیشتری به خرج بدین.اگر کودک علی رغم پیشنهاد های شما مبنی بر پرداختن به بازیهای دیگر همچنان این رفتار را ادامه دهد کودک احتمالا مشکلی دارد و باید با پزشک اطفال مطرح کنید. مورد دوم اینکه اگر کودک در این رفتار به نوعی قلدری و اجباردر رفتارش هست اینهم غیر عادی هست و هشداری است برای آینده.شما باید مطمئن شوید این رفتار در آینده هرگز دوباره تکرار نشود.شما باید به والدین کودکی که رفتار تهاجمی در مورد کودک انجام شده خبر بدهید. و من توصیه می کنم هر موقع رفتار تهاجمی از کودکتان دیدید حتما با مشاور های مربوطه صحبت کنید

با اینحال بسیاری از پدر و مادر وقتی رفتار جنسی کودکشان را میبینند عصبانی می شوند.شاید بد نباشه به خودمان یاد آوری کنیم زمانی که ما هم در زمان کودکی خودمان کم و بیش این رفتار را داشتیم و گاهی هم توسط والدین خودمان حین انجام بازی دیده می شدیم.و مسئله دیگه اینکه کودکان فرشته های بی گناهی نیستند بچه ها به سرعت بزرگ می شوند.کمی امروزی تر باشید. پدر و مادر آگاه به این معنی نیست که پدر و مادر از هر احساسی معاف بشوند ولی این آگاهی باعث می شود که در دنیای خودمون صحیح تر رفتار کنیم 0 حمید امامی راد برگرفته از مقاله دکتر سید حمید سجاد

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:25 صبح     |     () نظر

شاید این جمله را بارها شنیده باشید که برای پذیرش مسوولیت پدر شدن یا مادر شدن باید آمادگی هایی را کسب کنید اما چقدر این جمله را جدی گرفته اید؟ آیا شما برای اینکه تصمیم به بچه دار شدن بگیرید در جست وجوی منابعی برای افزایش آگاهی خود بوده اید؟ آیا از نظر روانی هم شرایط لازم را برای والد شدن دارید یا خیال می کنید فقط باید شرایط اقتصادی و اجتماعی تان رو به راه شود؟

اگر خیال می کنید که نیاز به هیچ اطلاعات و آمادگی خاصی برای والد شدن ندارید، حتما سرگذشت مریم ? ساله را در «داستان یک زندگی» این هفته بخوانید. مادر مریم از آن خانم های تحصیل کرده و به اصطلاح روشنفکری است که تاکنون معتقد بوده همه اینها حرف و حدیث هایی است که مراکز مشاوره و روا ن پزشکان از خودشان ساخته اند تا مراجعان خود را بیشتر کنند و درآمدشان را افزایش بدهند.

حالا او با دختری که فقط ? سال دارد، مواجه است؛ دختری که دلش نمی خواهد دختر باشد و می گوید من آقای فروشنده، پدر یا آقای دکتر هستم! او را مورد بررسی های متعدد پزشکی قرار داده اند. با اینکه مشکلی از نظر جنسی ندارد اما هویت جنسی اش مختل شده است. مادر مریم از شیراز برای ما ایمیل زده. او که مدرک دکترایش را به تازگی در رشته مورد علاقه اش گرفته و آماده می شود که استاد دانشگاه شود، قصد خود از ارسال این ایمیل را آگاه کردن خانم ها و آقایانی عنوان کرده که از نظر تحصیلات یا موقعیت اجتماعی رتبه بالایی دارند و گوششان به هیچ چیزی بدهکار نیست. او داستان خود را به نقد کارشناسان سپرده تا یاری اش کنند از این نگرانی رها شود. ما از دکتر بدری السادات بهرامی، مشاور خانواده و دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روان پزشکی کودکان، خواستیم در مورد مشکل این خانم توصیه هایی داشته باشند و آنها نیز حرف های جالبی در این خصوص زده اند که می خوانید.

? داستان این هفته

وقتی ازدواج کردم، خودم را آماده امتحانات دوره کارشناسی ارشد کردم و به همسرم گفتم تمایل ندارم به این زودی بچه دار شویم چون قصد دارم تا مقطع دکترا درس بخوانم. خوب به یاد دارم در آن روزها توصیه ها و تاکیدهای مسوول بهداشت را جدی نمی گرفتم و می گفتم اینها قصد دارند کار خودشان را مهم جلوه دهند و بگویند ما توی تنظیم خانواده خیلی دقیق و حساس عمل می کنیم. همین سهل انگاری ها در استفاده از روش جلوگیری، به بارداری ناخواسته ای منجر شد که برنامه ذهنی مرا تحت الشعاع قرار داد. با خودم گفتم بچه ام که به دنیا آمد او را به مادر یا دوستانم می سپارم و اجازه نمی دهم آمدنش مانع پیشرفت ام شود. به همین خاطر با اینکه می توانستم به او شیر بدهم، تصمیم گرفتم شیر خودم را به او ندهم و درگیرش نشوم تا دیگران بتوانند از او مراقبت کنند. گاهی از سر کلاس و درس به استخر می رفتم تا تمدد اعصاب پیدا کنم و بعد به دنبال مریم می رفتم. او بزرگ می شد و گوشم بدهکار هیچ حرفی نبود. مادرم می گفت باید برای بچه وقت صرف کنی. پدر و مادر شدن به این راحتی نیست که تو فکر می کنی. گاهی هم از تلویزیون درباره مهارت های والدی می شنیدم اما دلم نمی خواست آینده خودم را وقف بچه ام کنم. می گفتم او بزرگ می شود و جای نگرانی نیست. به محض رسیدن به خانه، مشغول درس یا کارهای خانه بودم و به یاد ندارم که جز در آوردن مانتو و روسری فرصت تعویض لباسم را پیدا می کردم یا به خودم می رسیدم. به لطف مادرم، مریم خوب بار آمد اما چون چند برادر داشتم و مادرم از آنها هم مراقبت می کرد گاهی اوقات مریم را به دخترخاله یا یکی از دوستانم می سپردم.

آن روزها گذشت اما مشکل اصلی من حالا این است که مریم پرخاشگر شده و عاشق این است که شلوار و بلوز بپوشد (نه دامن)؛ عاشق این است که در بازی ها نقش های مردانه بگیرد. دکتر می گفت او سالم است اما رفتارهای غلط من اختلال هویت جنسی در او به وجود آورده. در این چند ماه، کلی کتاب خواندم و افسوس خوردم که چرا همه چیز را به مسخره گرفتم.

حالا دیر شده و من اگرچه به دکترایم رسیده ام اما دخترم را از دست داده ام. این را نوشتم تا مادرهای دیگری مثل من بدانند که نباید آنقدر مشغول خودشان بشوند که بچه ها را فراموش کنند. من و همسرم، هر دو، مثل یک روبات مشغول درس خواندن و کار کردن بودیم. از والدی چیزی نمی دانستیم و نخواستیم بعد از تولد مریم هم به دنبال یادگیری آن برویم. هر کسی از راه رسید، هرطور که خواست، با مریم رفتار کرد و حاصلش این شد.

? نظر روان پزشک

دکتر میترا حکیم شوشتری / روان پزشک و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران

هویت جنسی تحت تاثیر ? عامل است

مدتی قبل، در همین صفحه، به بررسی داستان زندگی خانم هایی پرداختیم که از وقتی مادر می شوند خودشان را فراموش کرده و همه زندگی شان را وقف بچه ها می کنند. گفتیم که این افراط کردن نه به نفع مادر است و نه موجب رشد و پرورش صحیح کودک می شود. امروز در مورد مریم ? ساله باید بگویم که به نظر می رسد مادر، سرویس های لازم را به این کودک نداده و در حق او کوتاهی کرده است. بیشتر روان پزشکان کودک و نوجوان معتقدند که محیط ایده آل برای رشد و پرورش خردسالان، درون خانه و در کنار والدین است.

مراقبت روزانه نزدیک از نوزاد توسط والدین در ماه های اول زندگی بسیار مهم است. اکثر متخصصان توصیه می کنند والدین حداقل ? ماه یا بیشتر، خود از کودکشان مراقبت کنند. گاهی اوقات والدین فرزند کوچک خود را به کسی که از چند کودک دیگر نیز مراقبت می کند می سپارند یا چند مراقب برای او در نظر می گیرند. شیرخواران و بچه های زیر ?/? سال نیاز دارند به اینکه از بزرگسالان و مراقبت های خود توجه فردی دریافت کنند. پرستار آنها برای یک دوره طولانی ثابت باشد و در نهایت، آن پرستار باید با آنها بازی کند، سخن بگوید و به آنها لبخند بزند تا بتوانند حس دلبستگی و رابطه عاطفی خوبی با او داشته باشند. در غیر این صورت، آرامش و اطمینان از آنها سلب می شود. بچه ای که دایم در میان پرستاران یا مراقب های مختلف در گردش است احساس عدم امنیت می کند و درضمن رابطه اش با مادر خود غیرعاطفی و ناایمن می شود.

از آنجا که ماه ها و سال های نخستین زندگی فوق العاده اهمیت دارند و مراقبت و ابراز محبت و عشق به شیرخوار و بچه زیر ?/? سال می تواند پایه های اعتماد را در او شکل دهد باید به این مساله بها داد. اگر او حس دلبستگی و اطمینان و آرامش را از شما والد گرامی یا مراقب خود به دست نیاورد و مطمئن نباشد که کسی مراقب اوست، نمی تواند در آینده به جهان اطراف خود درست بنگرد. نمی تواند پندار درستی در مورد اطرافیان خود و آدم ها داشته باشد چون او در محیطی ناایمن بزرگ شده است.

شاید به نظر شما اشکالی نداشته باشد که او را دو روز به مادربزرگ و یک روز به دخترخاله و فردا به دختر عمو بسپارید و به دنبال کارهایتان بروید اما در نظر گرفتن مراقبان مختلف (بیش از دو نفر نباید باشد) برای کودک بدترین کار ممکن است. همه صاحب نظران معتقدند یک سال اول زندگی کودک باید یک مراقب اصلی (ترجیحا مادر) داشته باشد و این شوخی بردار نیست. از پایان یک سالگی برای وابسته نشدن بیش از حد کودک به مادر توصیه می شود گاهی کودک را به مادربزرگ، عمه یا خاله بسپارد و حتما ?، ? ساعت بعد خود را به کودک برساند که او یقین حاصل کند مادرش فقط برای زمان کوتاهی او را تنها می گذارد و بازمی گردد.

اگر شما فقط در ارائه سرویس های ابتدایی به کودک مانند تهیه لباس و غذا نقش مادر را داشته باشید او ارتباط خوبی با شما نخواهد داشت. مادر مریم کوچولوی ? ساله ننوشتند که آیا رابطه خوبی با مریم دارند؟ آیا دلبستگی و عواطف بین آنها وجود دارد؟ به نظر می رسد مادر باید وقت بیشتری بگذارد تا در جریان زندگی و حین بازی با کودکش، نکاتی را که سازنده هویت او هستند آموزش دهد.

حالا که سال های طلایی، ? سال اول زندگی، از دست رفته نباید ناامید شد و دست روی دست گذاشت. بچه ها در کودکی و اوایل دوره نوجوانی هم انعطاف پذیری دارند. به نظر می رسد اگر همین حالا برای درمان این رابطه از دست رفته و اصلاح آن بکوشید موفق شوید. اما ? سال دیگر واقعا دیر است. او هنوز وارد محیط جمعی نشده است. هنوز به مدرسه نرفته که رفتارهای خاص او و عدم تطابق و تمایل آن به جنسیت اش هویدا شود. اگر او بررسی نشود و همچنان به پسر بودن گرایش داشته باشد امکان دارد توسط همجنس ها و دوستان مدرسه طرد شود و اگر دخترهای همسن او طردش کنند مشکل صدچندان می شود؛ زیرا او واقعا از جنسیت خود و پذیرش هویت جنسی که دارد، زده می شود. خیلی از مادرها هستند که شاغلند. من و بسیاری از همکارانم نیز در دانشگاه و مطب مشغول کاریم اما این دلیل نمی شود که بچه هایمان را بین فامیل تقسیم کنیم و از وظایف و نقش مادری کوتاه بیاییم.

این دلیل نمی شود که از نظر ظاهری به خود نرسیم. اگر شما زیبایی ها و لطافت های زنانه را در خود نشان ندهید و با ظاهر آراسته و لباس های شیک زنانه در خانه مشغول فعالیت های عادی تان نشوید او حس خوشایندی از جنسیت زن پیدا نمی کند و از پذیرش جنس خود سر باز می زند. رفتارهای خشن را کنار بگذارید. او باید از رفتارهای شما دریابد که از مادر بودنتان لذت می برید و زن بودن خوبی هایی دارد. باید حتما از روان پزشک کودک و نوجوان وقت مشاوره بگیرید. او باید مریم را مورد بررسی قرار دهد. اگر با اصلاح رابطه تان و رفتارهای صحیح و بروز عواطف مثبت، مشکل او حل نشود و بر اینکه دوست دارد نقش های مردانه را در بازی ها داشته باشد یا لباس مردانه بپوشد اصرار کند و پافشاری داشته باشد نیازمند بررسی خواهد بود.

بهتر است حالا که او در سن حساسی است به جای مواخذه کردن خود برای درمان اقدام کنید. واقعیت مهم این است که شما به عنوان والدین به تنهایی رفتار کودکتان را قالب ریزی نمی کنید. تأثیر پدربزرگ ها، مادربزرگ ها، سایر خویشاوندان، دوستان و نیز حتی تاثیر تلویزیون و کتاب ها روی کودک وجود دارد. کودک شما در معرض طیف کاملی از تجربیات است، چه شما آن را بپسندید و چه نپسندید. فاکتورهای زیادی هستند که باعث ایجاد اختلافات تکاملی بین دو جنس دختر و پسر می شوند. اگر شما این موارد را نشناسید و رعایت نکنید قطعا بچه ها در پذیرش هویت جنسی خود دچار مشکل می شوند. دانستن این مطلب که چه میزان از اختلافات، ناشی از خصوصیات ذاتی است و چه میزان وابسته به تاثیر اجتماع و فرهنگ روی محیط کودک است کمی دشوار است. اما می توان کارهای مفیدی در این باره کرد. برگرته از سایت ایران سلامت با تشکر از دکتر نادر

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:23 صبح     |     () نظر

نام: تمام گل
نام پدر: گرز علی
نام مادر: گوهر
متولد روستای یارمجرباغ شهرستان رزن (استان همدان)
مقدمه:
به سراغ زنی رفتیم 71 ساله (74 ساله) که به خاطر فرهنگ غلطی که در بین خانواده ها بوده و الآن هم در اکثر روستاها هست زندگیش را باخته است.
پیرزن قصه ما ... گفتم قصه ... ولی مطالبی که می خوانید قصه نیست و کاملا واقعی است. تمام گل تمام زندگیش را در عین حالیکه دختر بوده پسرانه و در میان مردان گذرانده است. حتما این مطلب را بخوانید:

نامش تمام گل است اما پدرش او را طاهرعلی نام نهاده است و او از کودکی با پسران همبازی بوده و از اینکه در میان مردها بوده احساس نا امنی نکرده است. بعد از این همه مدت هنوز ازدواج نکرده و حتی عاشق هم نشده است، البته او خواستگاری هم نداشته است. او از کودکی به کشاورزی پرداخته و اکثر وقتش را به همین کار اختصاص داده است و سختی کار نگذاشته که حتی به این فکر کند که لباس و زیور آلات زنانه بپوشد.
او مقصر اصلی در تعیین شخصیتش را ابتدا پدرش و بعد مردم می داند که حرف آنها باعث شد پدرش چنین کاری بکند و با این حال او دوست ندارد مادر شود.


دوست دارم فقط خودم باشم ... خودم ...
هنگامی که از او می پرسیم که رنگ و غذای مورد علاقه اش را بگوید پاسخ می دهد در زندگی آنقدر مشکلات داشتم که هیچ وقت به آن فکر نکردم که چه رنگی را دوست دارم و چه غذایی را. او می گوید: ?زندگی و محیط هیچ وقت نگذاشت من به هیچ چیز جز کار فکر کنم.?
او درباره تولد می گوید: انسان ها خیلی با هم متفاوتند، بعضی از آنها در خانواده ای متولد می شوند که خیلی وقت است منتظر تولد او می باشند ولی بعضی ها را هیچ کس نمی خواهد و تا بوده همین بوده. او این فرهنگ غلط را که فرزند فقط باید پسر باشد را اشتباه می داند و می گوید: شاید الآن دیگر به مانند گذشته به داشتن پسر دیگر اهمیت نمی دهد.
او در جواب این سوال که چرا بعد از فوت والدینش تصمیم نگرفته است که به زندگی عادی برگردد گفت: پدر، خانواده را به من سپرده و از من خواسته که نام و نشان او را زنده نگه دارم و من به خاطر قولی که به پدرم دادم تا آخرش هستم ...
تمام گل از تنهایی گلایه می کند و می گوید: زندگی تنهایی واقعا سخت است ... نه هم صحبتی ... نه همدمی، فقط باید سوخت و ساخت تا زمان مرگ فرا رسد و همه چیز تمام شود. وقتی از او می پرسم اگر دوباره متولد شوی دوست داری پسر باشی یا دختر می گوید:
فرقی نمی کند ... فقط خودم باشم ... خودم ...

البته پسر بودن را بهتر از دختر بودن می داند. از میان خواهرانش فقط یکی زنده است که تمام گل با او صمیمی است و نام این خواهر اقدس است. بقیه بستگانش همه فوت کرده اند. تمام گل الآن دیگر احساس خوشبختی نمی کند چون تنهاست و دیگر نمی تواند به مانند سابق کار کند. او پس انداز مالی هم دارد و وارث خود را هم نوه خواهرش که او را مانند پسر خود دوست می دارد می داند.
نکته جالب: مردم روستا او را طاهر علی صدا می زنند و او نیز همین را می پسندد.
در پایان گفتگویمان هنگامی که از او می خواهیم حرفی، سخنی و یا نصیحتی برای ما جوانان داشته باشد فقط برای همه آرزوی موفقیت می کند و ما نیز او را به خدا می سپاریم.

برگرفته از سایت ایران سلامت

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:21 صبح     |     () نظر

خیلی از والدین دوست دارند که در مورد مسائل جنسی ، بچه های خود را راهنمایی کنند ولی نمی دانند چطور باید شروع کنند ! در اینجا به راهکارهایی در این مورد اشاره شده است :

روش خود را انتخاب کنید :

تحقیقات نشان می دهد ،کودکانی که به دلیل احساس نزدیکی به پدر و مادر خود ، ترجیج میدهند در مورد مسائل جنسی و کنجکاوی هایشان از آنها جویا شوند ، در سنین بلوغ به نسبت کودکانی که از محیط بیرون الهام می گیرند کم تر در معرض آسیب های اجتماعی هستند . بنابراین ابتدا دیدگاه خود را در این مورد بررسی کنید ، اگر فکر می کنید اطلاعات مناسب و کافی ندارید ، به کتب و منابع معتبر مراجعه کنید و یا با دوستی معتمد ، مشاور روان درمانی و یا اخلاقی مشورت کنید. ممارست بروی درک بهتر این موضوع باعث ارائه بهتر آن به کودکتان می شود.

حتی اگر در این مورد تسلط کافی ندارید، نگران نباشید ، می توانید به او بگویید :" می دونی ، برای من خیلی راحت نیست که در مورد این مطالب با تو صحبت کنم چون والدین من هیچ وقت در این مورد با من حرفی نزده اند ، ولی ما می توانیم هر دو در مورد هر موضوعی ، حتی مسائل جنسی صحبت کنیم و اگر سوال بی پاسخی ماند ، می توانم در این مورد برایت تحقیق کنم "

برای راهنمایی باید سریع عمل کنید و فرصت را از دست ندهید :

حتما" نباید برای راهنمایی او به سن خاصی برسد بلکه از همان زمانی که کودکتان شروع به راه رفتن می کند و شما سعی می کنید چیزهای ابتدایی را به او بفهمانید ، بطور مثال ؛ " این بینی است " ، "این انگشت است " و ... در همان وقت به او یاد بدهید که نام دستگاههای تناسلی چیست و کجاست و با سیر تدریجی گذشت زمان با اضافه کردن موضوعاتی هر چند کوچک و بسته در این مورد در ذهن او کار کنید.

ابتکار به خرج دهید !

اگر دیدید کودکتان هیچ کنجکاوی در این مورد ندارد ، خود وارد عمل شوید ، بطور مثال بگویید " مادر یکی از دوستان نزدیک او باردار است "، و در ادامه بگویید " می بینی که شکم او هرروز بزرگ تر می شود؟ برای این است که او یک بچه در شکم خود دارد و می خواهد آن را به دنیا بیاورد " در اینجاست که ممکن است سر صحبت باز شود.

در این رابطه تنها به مسائل اولیه اکتفاء نکنید:

با گذشت زمان به افزایش اطلاعات مورد نیاز او در این رابطه کمک کنید .وقتی کودکان نیاز به دانستن مسائل اولیه ارتباط جنسی هستند ، بعد از مدتی می خواهند در مورد چگونگی روابط جنسی و عواقب آن بیشتر بدانند . با گفتگو در مورد مسائل عاطفی این روابط ، او بهتر مسائل را در ک می کند و بعدها مانعی است برای جلوگیری از آسیب های زود رس و بزهکاری . اگر کودک شما هنوز به سن بلوغ (16-14 سال )نرسیده است ، می توانید از وظایف و مراحل تا روابط جنسی به اختصار توضیح دهید ، بطور مثال در سنین 11 تا 12 سال از بارداری های ناخواسته بگویید و راههای جلوگیری از آن .

از نکاتی که باید به آنها یادآور شویم این است که برخلاف فیلم هایی که می بینند حتما" نباید ارتباط با جنس مخالف به ارتباط جنسی ختم شود بلکه می توانند با رابطه ای سالم ، همدیگر را بشناسند ، دستهای هم را بگیرند ، باهم صحبت کنند و به ورزش و سینما بروند.

برای هر سن راهنمایی خاص آن را بدهید :

توضیح راجع به روابط جنسی را طبق سن کودکتان پیش بروید .برای مثال اگر او پرسید :" چرا دخترها و پسرها باهم فرق دارد " بگویید : " در بدن یک سری مواد شیمیایی بنام هورمون وجود دارد که در دخترها و پسرها متفاوت است و باعث تغییرات ظاهری این دو می شود و آلت های تناسلی آنها با هم فرق می کند ، به تدریج که آنها بزرگ می شوند ، صدای پسران به خاطر این هورمون ها ضخیم تر می شود و بدنشان موی بیشتری از دختران در می آورد " و در مقابل دختران تفاوت های جسمی دیگر دختر و پسر را توضیح می دهیم .

مرحله ی بعد را پیش بینی کنید !

بچه ها معمولا" وقتی به سن بلوغ می رسند ، به دلیل تغییرات ایجاد شده در هورمون ها و دستگاه تناسلی ، یک سری ناهنجاری ها و نگرانی هایی در آنها ایجاد می شود.

برای کمک و بهبود این وضعیت ، باید در مورد تغییرات این مرحله از رشد ، به آنها توضیح داد ، علاوه بر آن باید بحث راجع به مرحله رشد بعدی آنها را نیز باز کنیم. برای مثال یک دختر 8 ساله آنقدر بزرگ شده است که در مورد دوره ی قاعدگی با او صحبت کنید و یا یک پسر باید از تغییرات حالات خود آگاه شود.

حدود روابط جنسی را از نظر خودمان برای او شرح دهید :

این وظیفه ی ماست که در مورد حد و مرز روابط جنسی و صحت آن با بچه ها صحبت کنیم ، شاید آنها هنوز آنقدر بزرگ نشده باشند ، ولی با گذشت زمان ، پیش خود تصور می کند که چطور می تواند با این مسائل کنار بیاید.

حتی اگر کودکتان جنس مخالف شماست ، از راهنمایی وی سر باز نزنید !

بسیاری از والدین در مطرح کردن این مقولات در مورد بچه خود که جنس مخالف با او را دارند ، راحت نیستند ، این دلیل نمی شود که خود را از میدان کنار بکشید ، با راهنمایی مشاوران یا حتی درخواست همیاری از عمو ، دایی و یا دوستی معتمد سر صحبت را با او باز کنید. البته در خانواده هایی که پدر و مادر هردو در دسترس هستند ، می توان پدر با پسر و مادر با دختر در مورد رابطه های جنسی صحبت کنند . اگر هم راحت هستید و مشکلی ندارید خود به گفتگو با او بپردازید ولی مراقبت انحرافات اخلاقی رایج باشید .

خونسرد باشید !

نگران نباشید ! حتما" لازم نیست کاملا" در این زمینه بطور ذره بینی آگاه باشید ، همین که به او بفهمانید در مورد مطرح کردن مسائل جنسی و سوالاتش در خانه آزاد است ، موفق شده اید !

سوالها و جوابها :

یک رابطه جنسی ایمن چیست ؟

اگر هر کدام از دو طرف درگیر با ارتباط جنسی ، دچار بیماری های موروثی و یا ایدز باشند ، مطمئنا طرف مقابل نیز دچار آن بیماری می شود ،به همین دلیل پزشکان توصیه می کنند مردها در هنگام این رابطه از وسایل مراقبتی مثل کاندوم استفاده کنند که از انتقال بیماری های احتمالی جلوگیری شود.

آیا این درست است که در رابطه ی اول جنسی زن باردار نمی شود ؟
خیر ، در هر رابطه جنسی احتمال بارداری وجود دارد ، استفاده از کاندوم و دیگر وسایل جلوگیری و کنترل جمعیت ، می تواند مانع از وقوع آن شود . اگر چه باید بدانید که کسی که رابطه جنسی ندارد خوب ! باردار هم نمی شود ، در اینجاست که با طرح این سوال باید به آنها فهماند که در سن بلوغ می توان احساسات خود را از راههای دیگر غیر از رابطه ی جنسی هم نشان داد .
برگرفته از drsadjad[@]gmail.com

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:17 صبح     |     () نظر

اختلال رفتاری و یادگیری در کودکان
اختلالهای رفتاری: به آن دسته از اختلالهایی اشاره دارد که به نوعی در رفتار و عملکرد کودکان نمود عینی پیدا می کند و در نتیجه برای خود کودک- خانواده او و مسایل تحصیلی اش ایجاد مشکل می کند. مانند شب ادراری، ناخن جویدن، پرخاشگری و...

اختلالهای یادگیری : اختلالهایی هستند که به نوعی در خواندن- نوشتن و ریاضیات بعد از شروع سال تحصیلی ایجاد مشکل می کنند. لازم به ذکر است که والدین نباید با مشاهده یکی از علایم رفتاری یا یادگیری سریعاً برچسب اختلال را بر فرزندشان بگذارند، بلکه تشخیص دقیق اینکه آیا این رفتار اختلال است یا خیر فقط بر عهده متخصصان روانشناسی و علوم تربیتی است، برای روشن شدن اذهان خوانندگان به اختصار به برخی از اختلالات اشاره می کنیم.

اختلالهای رفتاری کدامند
اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه: این کودکان دارای چند ویژگی مهم هستند از جمله: این کودکان به علت کم دقتی نمی توانند بیشتر از چند دقیقه روی یک موضوع متمرکز شوند، بنابراین سریع حواسشان پرت می شود و سراغ موضوع یا مورد دیگری می روند عدم تبعیت از فرامین والدین یا معلمان به این معنی که در مقابل امر و نهی ها و دستورالعملهای منابع قدرت در خانه و مدرسه مقاوم هستند. رفتارهای تکانی فراوانی دارند؛ یعنی بدون اینکه فکر کنند عمل می کنند. این کودکان در خانواده ها با عناوین زلزله یا ریشتر نیز معروفند.
راه درمان: درمان این کودکان به دو صورت درمانهای دارویی و غیر دارویی (روان درمانی- بازی درمانی و...) انجام می گیرد. متذکر می شود یک یا دو علامت نمی تواند دلیل وجود اختلال در کودک باشد.
ترس از مدرسه: این رفتار با ورود کودک به مدرسه یا حتی دوره آمادگی بروز می کند به این شکل که کودک از رفتن به مدرسه امتناع می کند یا تا داخل مدرسه می رود و زمانی که قرار است در کلاس نزد سایر شاگردان بماند با گریه و ناسازگاری عرصه را بر والدین و اولیای مدرسه تنگ می کند. به گونه ای که برخی از مادران مجبورند تمام ساعات را با او در کلاس درس بمانند. لازم به ذکر است این کودکان در روزهای بعد، علایمی از اضطراب نظیر انواع دل درد- دلشوره، بی قراری، دستشویی رفتن زیاد و... را از خود بروز می دهند. این اختلال تحت عنوان اضطراب جدایی نیز مطرح می شود. بررسی دلایل این رفتارها مجالی دیگر را می طلبد. درمانهای رفتاری نظیر حساسیت زدایی منظم(1) همراه با "اقتصاد ژتونی"(2) می تواند در مورد این کودکان مؤثر واقع شود. به ندرت می توان از درمانهای دارویی نیز به صورت کوتاه مدت استفاده کرد.
کمرویی و عدم ابراز وجود
این دسته از کودکان ساکت، خجالتی و کمرو هستند. در خانه به خوبی ارتباط می گیرند و از حقشان دفاع می کنند، ولی بیرون از محیط خانه به ویژه در مدرسه در ارتباط چشمی و کلامی با معلمان و دانش آموزان مشکل دارند و این مهم سبب نگرانی اولیای آنها و مسؤولان مدرسه را فراهم می کند. آموزش مهارتهای ارتباطی به ویژه ابراز وجود به صورت ایفای نقش و بازی درمانی در کلینیک های مشاوره می تواند مؤثر واقع شود.

اختلالات یادگیری چیست؟
اختلالهای ویژه یادگیری: کودکانی که دارای اختلال یادگیری (ناتوان در یادگیری - کم توان در یادگیری) هستند از نظر بینایی، شنوایی و مغزی سالم بوده و از نظر شکل ظاهری هیچ گونه تفاوتی با همسالان خود ندارند، آنها از نظر هوشی نیز در حد نرمال قرار دارند ولی در یکی از سه مورد خواندن- نوشتن (عموماً دیکته) و ریاضی یا در هر سه مورد دچار مشکل هستند. این دسته از کودکان معمولاً قبل از مدرسه قابل شناسایی نیستند، مگر اینکه توسط متخصص آموزشهای ویژه بررسی روانشناختی شده باشند. این مشکل 10-8 درصد از کودکان دبستانی را شامل می شود.

اختلال دیرآموزی یا کودکان با بهره هوشی مرزی:
این دسته از کودکان که قربانیان گمنام نظام آموزشی محسوب می شوند، نه در مدارس استثنایی جایگاهی دارند و نه در مدارس عادی امکانات آموزشی لازم برای آنها فراهم است. این کودکان تمامی مشکلات کودکان دارای اختلال یادگیری را دارند؛ منتهی با شدت و فراوانی بیشتر به این معنی که هوشبهر آنها در حد (85-70) است (هوشبهر نرمال بین 110-90 است) آنها دیر می آموزند و زود فراموش می کنند- حوصله کمی دارند، سریع خسته می شوند و در هماهنگیهای حرکتی مشکلات اساسی دارند. در کلاس حتماً باید در میزهای جلو بنشینند و معلم توجه خاصی به صورت انفرادی به آنها داشته باشد.
لازم به ذکر است اگر مشکلات این کودکان در دوره پیش دبستانی شناسایی شود که قابل شناسایی نیز هست، اقدامات پیشگیرانه که همانا استفاده از آموزشهای ویژه است، می تواند به مراتب در بهبود سطح یادگیری آنها مفید واقع شود.

اختلالهای گفتاری: نظیر لکنت زبان و اشکال در تلفظ حروف که ممکن است دلایل متعددی مثل لب شکری یا شکاف کام داشته باشد. درمان این کودکان با متخصصان گفتار درمانی است، لازم به توضیح است جلسات گفتار درمانی سریع جواب نمی دهد و صبر و حوصله و استمرار تمرینها و ادامه جلسات را تا حصول نتیجه می طلبد.

روند پذیرش و طرح درمان کودکان:
کودکان دارای اختلال رفتاری، یادگیری و یا گفتاری از دو کانال به مراکز مشاوره ارجاع داده می شوند یا مستقیماً توسط والدین ارجاع می شوند یا توسط آموزشگاهها و به وسیله والدین در هر دو صورت پس از مراجعه آنها به مراکز مشاوره ابتدا توسط پذیرش، معرفی نامه مربوط دریافت می شود یا مصاحبه ای کوتاه با والدین صورت می گیرد و به استناد آن کودک به یکی از مشاوران یا روان شناسان مرکز ارجاع داده می شود. در هر مرکز مشاوره معمولاً یک گروه درمانی شامل روان شناس بالینی، مشاور، روانپزشک، روان سنج، مددکار اجتماعی، روان شناس تربیتی، متخصص آموزشهای ویژه و گفتار درمان گر همکاری دارند که حداقل تحصیلات هر کدام کارشناسی ارشد می باشد.هر مشاور و روان درمانگر به تناسب مراجع خود از ابزاری نظیر مصاحبه، پرسشنامه، آزمونهای هوشی و شخصیتی و... نیز استفاده می کند.

آموزشهای ویژه:
اینگونه آموزشها توسط متخصص آموزشهای ویژه که تخصص اش در حیطه روان شناسی کودکان استثنایی یا روان شناسی تربیتی است ارایه می شود، این متخصصان قطعاً باید سابقه تدریس در دوره ابتدایی را داشته و با شیوه های تدریس و اختلالهای کودکان آشنایی کامل داشته باشند. آموزشهای ویژه برای کودکانی که دارای اختلالهای رفتاری و یا یادگیری هستند به گونه ای متفاوت ارایه می شود که مراحل مختلف بازی درمانی- درمانهای رفتاری- تدریسهای انفرادی- تقویت هماهنگی های حرکتی و.. را شامل می شود، لازم به توضیح است، کودکانی که دارای اختلال دیرآموزی هستند باید حداقل هر هفته یک جلسه را در طی سال تحصیلی و نیز در سالهای بعد، از خدمات آموزشهای ویژه استفاده نمایند. در خیلی از موارد به علت اینکه این کودکان دارای آسیب های مغزی جزیی هستند، دارو درمانی نیز لازمه کار محسوب می شود، از طرفی در اکثر مواقع این قبیل کودکان علاوه بر مشکلات یادگیری- اختلالات دیگری نظیر بیش فعالی- کمبود توجه و... را نیز یدک می کشند.
در انتها ذکر این نکته ضروری است که متخصص آموزشهای ویژه برای بررسی روانشاختی کودکان ارجاعی پرسشنامه های غربالگری متعددی در اختیار دارد که با اجرای آنها خط پایه درمان یا آموزش را ترسیم و بر آن مبنا آموزش خویش را آغاز می کند، تعدادی از سؤالهای مقاله قبلی بر این مبنی تنظیم شده بودند. به این استناد که کودکی که مثلاً در املا، خواندن و یا ریاضی دچار مشکل است، قبل از آموزش مفاهیم آموزشی باید ابتدا حساسیت شنوایی، هماهنگیهای حرکتی، حافظه عددی، حافظه کلامی، رشد عضلات ظریف انگشتان، غلبه طرفی مغز (چپ دست یا راست دست)، ضریب هوشی، آسیب های احتمالی مغزی و ... به صورت علمی و دقیق بررسی شوند و در صورتی که در هر یک کودک دچار ضعف باشد، ابتدا طی جلسات متعدد به رفع و درمان آنها اقدام گردد. فرض بر این است که تا این اشکالها مرتفع نگردند، اقدام به آموزش مستقیم مفاهیم درسی نه تنها سودمند نخواهند بود، بلکه برعکس تنفر از آموزش را نیز به دنبال خواهد داشت. پس والدین عزیز اگر احساس کردند فرزند کلاس اولی آنها در یکی از حیطه های فوق دچار مشکل است، حتماً باید با مراجعه به مراکز مشاوره معتبر، از خدمات و راهنماییهای لازم استفاده کنند.
پی نوشت:
1- حساسیت زدایی منظم: روشی است که در آن کودک را "بتدریج با موقعیتهایی که نسبت به آنها نگران و ناآگاه است، آشنا می کنیم".
2- اقتصاد ژتونی: " روشی است برای تغییر رفتار و یا ایجاد رفتاری مطلوب در کودک، ضمن اینکه از این طریق کودک پاداش نیز دریافت می کند."

 حمید امامی راد برگرفته ازdrsadjad[@]gmail.com

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:13 صبح     |     () نظر

کودکان سالم بهتر از امکانات موجود در کشور بهره می‌گیرند و هزینه‌های کمتری به دولت تحمیل می‌کنند و بازدهی بیشتری دارند.
یک متخصص تغذیه گفت:در بوفه‌های مدارس به جای غذاهای بی ارزشی مثل چیپس، پفک و نوشابه باید از تنقلاتی سالمی مانند نخودچی، شاهدانه، کنجد بو داده، برنجک، دوغ، خرما، کشمش و غذاهایی گرم استفاده شود.

سید ضیاءالدین مظهری در گفت‌و‌گو با فارس، افزود: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد اگر در دوران میانسالی، افراد دچار بیماری‌های قلبی ـ عروقی ‌شوند، این مسئله ریشه در تغذیه دوران کودکی آنها دارد و حتی کودکانی که با وزن خیلی کم به دنیا می‌آیند، مادران آنها در دوران بارداری از سیگار استفاده کرده یا دچار سوءتغذیه بوده‌اند.

وی با بیان اینکه سلامت کودکان از بعد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسیار مهم است، اضافه کرد: کودکان سالم بهتر از امکانات موجود در کشور بهره می‌گیرند و هزینه‌های کمتری به دولت تحمیل می‌کنند و بازدهی بیشتری دارند.

مظهری گفت: تلاش بر این است که در بوفه‌های مدارس به جای غذاهای بی ارزشی مثل چیپس، پفک و نوشابه، از تنقلاتی مانند نخودچی، شاهدانه، کنجد بو داده، برنجک، دوغ، خرما، کشمش و غذاهایی گرم استفاده شود.

این متخصص تغذیه فرهنگ سازی درباره تغذیه اصیل ایرانی و رجعت به غذاهای سنتی را کمک بزرگی به سلامت کودکان دانست و گفت: با یک فرهنگ سازی قوی می‌توانیم از باورهای غلط و گرایش‌های نابه جا بکاهیم، زیرا این مواد غذایی فاقد ارزش، نسل را فرسوده، کم توان و کم طاقت می‌کند.      حمید امامی راد برگرفته ازdrsadjad[@]gmail.com

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:7 صبح     |     () نظر

به گفته یک روانپزشک؛
خواب مناسب وخوردن صبحانه، اضطراب امتحان را کاهش می دهد


یک روانپزشک، مقدار اندک اضطراب در امتحانات را سبب افزایش تمرکز و دقت حواس در فرد دانست و توصیه کرد:‌ تغذیه مناسب به ویژه خوردن صبحانه، اضطراب امتحان را کاهش می‌دهد.

دکتر امیررضا چمنی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)منطقه یزد، با بیان این مطلب افزود: ‌اضطراب یک هیجان ناخوشایند است که در فرد ایجاد دلشوره و نگرانی مبهم و بدون علت مشخص می‌کند. زمانی استرس در کنکور و امتحانات طبیعی محسوب می شود که شدت آن متناسب با شرایط امتحانات باشد؛ چرا که این امر خود جنبه مثبت داشته و سبب افزایش تمرکز دقت حواس، کارائی و عملکرد شخص می‌شود. در صورتی که دامنه اضطراب زیاد و شدت آن نامتناسب باشد فلج کننده بوده و باعث مختل شدن عملکرد فرد می‌شود.


وی استفراغ، دل درد، تکرر ادرار، تنگی نفس، تپش قلب، بی قراری، بیخوابی، بی‌اشتهایی و لرزش را از علائم جسمانی اضطراب در کنکور و امتحانات برشمرد و درباره علل بروز اضطراب امتحانات تصریح کرد: انتظارات نامعقول و نامناسب والدین و اولیاء‌ مدارس، ترس از شکست در امتحان و نگرانی از نتیجه امتحانات و تطابق دادن عامل موفقیت و ارزشمندی فرد با نتیجه آزمون از علل بروز استرس و اضطراب در امتحانات است.

این روانپزشک افزود: گاهی مشاهده می‌شود منبع عزت نفس و ارزشمندی شخص، موقعیت فرد در امتحان و کنکور قرار می گیرد بنابراین اگر تنها منبع عزت‌نفس شخص نتیجه کنکور باشد بار روانی شدیدی بر فرد گذاشته و در نهایت عدم نتیجه‌گیری در کنکور یا امتحان باعث کاهش عزت نفس فرد می شود.

وی چهارمین علت بروز اضطراب امتحان را افکار ناکارآمد و ناخوشایند و آزار دهنده در رابطه با نتایج آزمون دانست و افزود: افکار ناکارآمد از قبیل "من نمی توانم"، "من شکست خواهم خورد"، "چیزی در حافظه ام نمی ماند"، "اگر نتیجه نگیرم و غیره" می‌تواند استرس را در فرد افزایش دهد.

دکتر چمنی با اشاره به راهکارهای مقابله با اضطراب در کنکور یادآور شد: پذیرش اضطراب در هر آزمون، هدف گذاری مناسب و انتظارات معقول و متناسب با ظرفیت فرد، ‌برنامه‌ریزی منظم، تنظیم ساعت مطالعه و اختصاص زمان‌هایی برای استراحت، ورزش و تماشای تلویزیون جهت افزایش تمرکز فرد از جمله مواردی است که فرد باید توجه خاصی به آن مبذول دارد.

این متخصص اعصاب و روان، خواب مناسب و کافی را از دیگر موارد کاهش اضطراب در امتحانات دانست و تاکید کرد: خواب مناسب بخصوص شب قبل از امتحان و همچنین خوردن صبحانه می‌تواند استرس را کاهش دهد.

وی با بیان اینکه فرد باید بیشتر بر روی تلاش و کوشش خود متمرکز باشد نه نتایج احتمالی امتحان، توصیه کرد:‌ جایگزین کردن افکار مثبت و خوشایند مانند من تلاش و مطالعه کافی داشته ام، قبلا موفق بوده ام به جای افکار منفی و یاس آور تاثیرات به سزایی در موفقیت فرد در امتحان دارد.

دکتر چمنی با اشاره به این که توکل به خدا می‌تواند آرامش شگفت‌انگیزی به فرد دهد، خاطرنشان کرد: نقش والدین در ایجاد یک محیط آرام و به دور از تنش، پرهیز از مقایسه فرزند خود با دیگر فرزندان در موفقیت تحصیلی و عدم انتقال اضطراب والدین به فرزندان از دیگر مواردی است که باید توجه خاصی به آن صورت گیرد.


این روانپزشک در پایان با بیان این که افراد باید قبل از شروع امتحان، سرجلسه حضور یابند، خاطرنشان کرد:‌ افراد باید با مرور و اختصاص وقت مناسب به سوالات، تمرکز روی سوالات نه پیامدهای احتمالی، نتایج آزمون و استراحت در بین سوالات، اضطراب خود را کاهش دهند.

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 8:4 صبح     |     () نظر

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 7:59 صبح     |     () نظر

نوشته شده توسط حمید امامی راد 90/2/18:: 7:53 صبح     |     () نظر