به نام خدا
قطع نظر از اجر و پاداشی که برای دعا هست و قطع نظر از اثر استجابتی که بر دعا مترتب استدعا اگر از حد لقلقه زبان بگذرد و دل با زبان هماهنگی کند و روح انسان به اهتزاز اید یک روحانیت بسیار عالی دارد . مثل این است که انسان خود را در نور میبیند. شرافت گوهر انسانیت را در آن وقت احساس می کند.آن وقت خوب درک میکند که در سایر اوقات که چیزهای کوچک او را به خود مشغول داشته بود و او را ازار میداد چقدر ÷ست و ساقط و سافل بوده.انسان وقتی که از غیر خدا چیزی می خواهد احساس مذلت می کند و وقتی که از خدا میخواهد احساس عزت. لهذا دعا هم طلب است و هم مطلوب. هم وسیله است و هم غایت ، هم مقدمه است و هم نتیجه اولیای خدا هیچ چیزی را به اندازه دعا خوش نداشتند همه خواهش ها و آرزو های دل خود را با محبوب واقعی در میان می گذاشتند و بیش از آن اندازه که به مطلوب های خود اهمیت میدادند به خود طلب و راز و نیاز اهمیت می دادند، هیچ گونه احساس خستگی و ملالت نمی کردند.
دکتر مرتضی مطهری
