بیشتر ما فراموش می‌کنیم که محیط چه‌قدر روی خلق و خو، رفتار و شخصیت کودکانمان تاثیر دارد. درختی که در حال ریشه دواندن است تا آ‌نجایی که فضا وجود دارد ریشه‌هایش را حرکت می‌دهد ولی اگر در مسیر این ریشه‌ها مانعی بگذاریم امکان حرکت صحیح ریشه‌ها وجود نخواهد داشت و رشد طبیعی درخت متوقف می‌شود. البته اگر آن را در محیطی آماده و وسیع نگذاریم اصلا ریشه‌ای ایجاد نمی‌شود و درخت از بین می‌رود. به همین دلیل برای آنکه فرزندانی موفق داشته باشیم باید آنها را با محیط‌ها و شرایط گوناگون آشنا کرده و بیشترین امکانات پرورش جسمی و عاطفی را برایشان فراهم کنیم.


 گام اول را درست بردارید
فرض کنید فرزندتان پس از سرمایه‌گذاری‌های شما و تلاش‌های خودش بتواند موسیقی، زبان، ورزش و نقاشی را خیلی خوب یاد بگیرد و از نظر درسی هم اول باشد ولی در سنینی که قرار بوده بازی و تفریح کند از آنها محروم مانده باشد؛ فکر می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ کم دیده‌اید مشاهیر ورزشی و هنری و علمی را که قابلیت انعطاف‌ ندارند، زود ناامید می‌شوند و تحملشان کم است؟
تحقیقات متعدد نشان می‌دهد که اگر بتوانید اسلوب فکری و سبک زندگی را در دوران کودکی به فرزندان خود بیاموزید، آنها بعدها در زندگی خود به طور قدرتمند‌تری با مشکلات مواجه می‌شوند. اینکه فرزندان ما در زندگی چه کاره شوند یا چه‌قدر مهارت‌های مختلف را یاد بگیرند به این بستگی دارد که ساختار فکری آنها را چه طور بسازیم.


 عشق، توجه، حمایت
عشق، توجه و حمایت خانواده حرف اول را می‌زند. اگر این توجه را از فرزندتان دریغ کنید و فقط از دیگران انتظار داشته باشید که به آنها مهارت‌های مختلف را آموزش بدهند احتمالا فرزندتان در زندگی آینده‌اش با اولین تندباد سر خم می‌کند چون مهارت زندگی سالم و تفکر صحیح را بلد نیست و چون عشق و محبت کافی دریافت نکرده طبیعتا نمی‌تواند به دیگران هم آن را ارایه کند.


 کودکان محبوس در چهاردیواری
متاسفانه کودکان امروزی در چهاردیواری خانه‌‌ها محبوس مانده‌اند و فرصت زندگی و بازی در محیط‌های باز از آنها گرفته شده است. مطمئن باشید که اگر هر از گاهی فرزندتان را به حیاط منزل یا پارک ببرید و ساعت‌ها با او از طبیعت و حیوانات گفته و به همراه بازی به او آموزش‌هایی بدهید، چند برابر یک کلاس به او فایده رسانده‌اید. خلق محیط‌های پرورشی، شرایطی برای والدین فراهم می‌کند تا از بودن در کنار فرزندان‌شان لذت برده و ارتباط و عشق و محبت‌شان را به او هدیه کنند؛ چون بیشتر خانه‌های امروزی به خوابگاه‌هایی تبدیل شده‌اند که اعضای خانواده در آن، نیازهای اولیه خود را برمی‌آورند و اگر هم وقتی پیدا می‌کنند به سراغ تلویزیون یا کامپیوتر می‌روند و از صحبت کردن و قصه گفتن و حتی بازی با هم خبری نیست.
خلق محیطی پرورشی و آموزشی برای فرزندان یعنی ایجاد محیطی گرم و صمیمی، دوستانه و پر از احساسات مثبت برای آنها تا بتوانند نیازهای جسمی، عاطفی و معنوی خود را تامین کرده و زیر سایه والدین با اجتماع ارتباط برقرار کنند. فرزند شما مثل یک تخته چوب بی‌شکل است. اگر برایش وقت گذاشتید، قصه گفتید، او را با دنیا آشنا کردید، حمایتش کردید، عشق ورزیدید و بنای محکمی برای فکر او ایجاد کردید، او شکل می‌گیرد: مسوولیت‌پذیر می‌شود، به یادگیری علوم و فنون علاقه‌مند و موفق می‌شود؛ وگرنه اگر صدها کلاس برایش در نظر بگیرید، فایده ندارد؛ چون قالب وجودی او پر از خلأهایی است که او را با مشکلاتی بنیادی روبه‌رو خواهد کرد، حتی اگر پروفسور شده باشد!


 کشف پتانسیل کودکان
بزرگ‌ترین اشتباهی که یک پدر یا مادر می‌تواند مرتکب شود، این است که