در یک رابطه زناشویی حتما باید دخول انجام شود. اصطلاح «رابطه جنسی کامل» این تصور را ایجاد می‌کند که رابطه زناشویی بدون دخول، ناکامل است. این تصور اشتباه است. برخی تصور می‌کنند دخول باعث رسیدن به
اوج لذت جنسی در زن می‌شود اما برای بسیاری از زنان دخول به تنهایی باعث رسیدن به ارگاسم نمی‌شود.
بدون نعوظ، رابطه زناشویی امکانپذیر نیست. بسیاری از افراد فکر می‌کنند در صورتی می‌توان یک رابطه زناشویی را آغاز کرد که نعوظ صورت گرفته باشد در حالی که نعوظ فقط بخشی از رابطه زناشویی است.
رابطه زناشویی کوتاه، ناامیدکننده است. برای یک رابطه زناشویی موفق حداکثر یا حداقل زمان تعریف نشده است. برخی افراد فقط زمان بین دخول تا انزال را درنظر می?گیرند و در صورت کوتاه بودن این فاصله می‌گویند مرد دچار انزال زودرس است در حالی که نوازش و بوسه نیز جزیی از رابطه زناشویی محسوب می‌شود. از سوی دیگر این مدت زمان صرف شده نیست که اهمیت دارد بلکه میزان رضایت زوجین از رابطه مهم است.
انزال به معنی اتمام رابطه زناشویی است. اگر فکر کنید که نعوظ و دخول اصلی‌ترین عمل‌ها در یک رابطه زناشویی هستند پس در نظر شما انزال نشانه پایان این رابطه است اما در حقیقت مرد بعد از انزال باید تلاش کند تا با روش‌های دیگر به همسرش کمک کند به اوج لذت جنسی برسد.
برای احساس رضایت از رابطه زناشویی، رسیدن به اوج لذت جنسی ضروری است. درست است که ارگاسم عامل رضایت و آرامش جنسی در افراد می‌شود اما نرسیدن به آن نشانه لذت نبردن یا ناموفق بودن رابطه نیست.
همسران باید همزمان به اوج لذت جنسی برسند. این باور بسیار غیرمنطقی است. زمان رسیدن به اوج هیجان جنسی معمولا در زنان و مردان یکسان نیست و هر دو نمی‌توانند در یک زمان به ارگاسم برسند گرچه تطابق دادن خود با دیگری در زمان رسیدن به اوج لذت جنسی اهمیت دارد.
در یک رابطه زناشویی مرد فاعل و زن مفعول است. معمولا برای زنان رسیدن به اوج لذت جنسی مرد مهم است و مرد نیز برای آنکه لذت ببرد از خود مایه می‌گذرد. درست آن است که هر یک برای لذت بردن خود تلاش کنند و از دیگری انتظار نداشته باشند که برای لذت بردن او تلاش کند، فراموش نکنید که هر کسی بهتر از دیگری بدنش را می‌شناسد و می‌تواند در رسیدن به اوج لذت جنسی به خود کمک کند.
نداشتن نعوظ در مردان به معنی آن است که همسر خود را نمی‌پسندند. این عقیده اشتباه است. همیشه بین نعوظ و لذت رابطه‌ای وجود ندارد. گاهی مردی همسرش را بسیار دوست دارد اما ممکن است به دلیل ناتوانی جنسی یا مشکلات دیگر توانایی نعوظ نداشته باشد.
یک زوج طبیعی باید هفته‌ای یک?بار رابطه زناشویی داشته باشند. میزان تمایل به برقراری رابطه زناشویی بین افراد مختلف متفاوت است و نمی‌توان گفت برقراری چه مقدار رابطه زناشویی در یک زمان معین نشانه طبیعی بودن همسران است.
طی یک رابطه زناشویی نباید با هم صحبت کرد. فکر کنید طرف مقابل بدون حرف زدن می‌داند شما از چه نوع حرکتی خوشتان می‌آید و چه کاری را نمی‌پسندید. گاهی بیان احساسات و خواسته‌ها هنگام رابطه زناشویی برای همسران لذت‌آور و تحریک‌کننده است و میزان رضایتمندی آنها را از رابطه زناشویی افزایش می‌دهد.
