روز سه شنبه هفته پیش "رنگنر بنگستون"، یک مرد متاهل سوئدی به امید تولید شیرتلاش خود را آغاز کرد.
"بنگستون" می‌گوید: "من فکر می‌کنم هرکاریکه به بدن انسان صدمه‌ای نرساند ارزش امتحان کردنش را دارد. خوب می‌دانم که اگر موفق بشوم گام مهمی در نزدیک شدن بیشتر پدرها به فرزندانشان برداشته‌ام."

تلویزیون کانال 3 استکهلم در ساعت 9 شب چهارشنبه گزارشی از "رنگنر بنگستون" در برنامه "Aschberg Show" نشان داد. همچنین در وب سایت این تلویزیون سر تیتر خبرها با عنوان "مرد شیر ده – در جستجوی یک قطره شیر" قرار گرفته است.

"بنگستون" اضافه کرد : " واقعا برای من این مساله چیزی نیست که از آن بخواهم خجالت بکشم یا ناراحت باشم البته بشرط آنکه برای دیگران مزاحمتی ایجاد نکنم. حال اگر این موضوع برای آنها مسخره یا عجیب است، این دیگر مشکل خودشان است."

او می گوید: "اگر موفق شدم و شیر از بدنم خارج شد که هیچ، اما اگر موفق نشدم همچنان ایمان خواهم داشت که شیر طبیعی یک ماده غذایی با ارزش برای بچه هایم خواهم بود. تا به حال واکنشهای عچیب و غریبی از مردم دیده ام. بعضیها فکر می‌کنند من کاملا عقلم را از دست داده ام".

"سیگبریت ورنر"، یک پروفسور غدد داخلی در انستیو کارولینسکای استکهلم به The Local گفت که شاید برای"بنگستون" امکان تولید یکی دوقطره شیر بعد از سه چهارماه وجود داشته باشد.

 

معمولا در طول نه ماه بارداری زنان، شیر پس از افزایش قابل توجه هورمون استروژن تولید می شود، بنابراین فرایندی زمان بر است، اما اگر او بطور دایم و مرتب تمرین‌هایش را انجام دهد، ممکن است بافت نازکی در سینه‌هایش ایجاد شود که باعث تحریک هورمون استروژن و نهایتا تولید کمی شیر شود.

 

پروفسور "ورنر" عنوان کرد که علیرغم علاقه‌ای که به این موضوع دارد و امیدوار است روزی مردان هم بتوانند به بچه‌هایشان شیر دهند، اما هیچ تضمینی برای موفقیت روش "بنگستون" نمی توان داد.

او ادامه داد: "وقتی مادر نوزاد خانه نیست، معمولا مردها نمی‌دانند چه کاری باید دقیقا بکنند. آنها نمی‌دانند چه غذایی باید به بچه بدهند و بدتر از آن در بعضی مواقع حتی نمی‌توانند پسناتک او را پیدا کنند. بنا براین من فکر می‌کنم اگر آنها بتوانند توسط سینه‌شان شیر بدهند به خانواده‌ای که امروزه زن و مرد هر دو در آن کار می‌کنند کمک شایانی خواهد شد.

دکتر "ورنر" گفت : "شیردادن با سینه، تنها بخاطر ارزش غذایی آن اهمیت ندارد بلکه نوزادانامنیت و گرمای بیشتری را از والدین دریافت می‌کنند که در آینده هم از لحاظ فیزیکی و هم از نظر احساسی سالم تر خواهند بود. به نظر من این موضوع که آیا "بنگستون" موفق خواهد شد یا نه، آنچنان مهم نیست.

 

مهم این است که توسط او درحال حاضر، توجه قسمت عمده‌ای از رسانه ها و مطبوعات جلب شده است. من واقعا امیدوارم روزی را ببینیم که آقایان به این موضوع ابراز علاقه می‌کنند و حاضرند که توسط تزریق هورمون‌ها و داروهای خاص، به بچه‌های خود شیر دهند. این آن چیزیست که من میبینم و البته برای من روشهای علمی تولید شیر مد نظر می‌باشد.