در نظام پیاژه تحول روانی درچارچوب دونوع از کلی‌ترین کنش‌های زیستی یعنی کنش سازش و سازمان تحقق می‌پذیرد که درطول حیات تغییرناپذیرند. سازش روانشناختی عبارتست از ایجاد تعادل بین درون سازی و برونسازی ، فرآیندی که موجب رهایی انسان از بی‌تعادلی و رسیدن به تعادل می شود . در اثر سازش سازمان روانی شکل میگیرد و این سازمان خود به سازش می انجامد (رابطه تعاملی و دوطرفه) . عوامل تحول روانی در نظام پیاژه چهار عامل رسش، محیط اجتماعی ، تمرین، تجربه و تعادل جویی هستند . عاملی که موجب هماهنگی بقیه عوامل می‌شود تعادل‌جویی است که به شکل تکوینی در همه انسانها وجود دارد. فرآیند میل به رفع نیاز که فرآیندی زیستی- روانی است را "تعادل" گویند . پیاژه به تعامل این چهار عامل در ایجاد تحول روانی معتقد است ( نظریه تعاملی )
کلمات کلیدی:
