هنگامى که شما براى پاک کردن اشک هایتان به بیش از یک دستمال کاغذى احتیاج پیدا مى کنید چه اتفاقى در زندگى تان روى داده است؟
براى همه آدمها زمانى پیش می آید که گریه کنند، تعدادى از ما با دیدن مراسم ازدواج بغض مى کنیم و اشک در چشمانمان جمع مى شود یا با دیدن جشن ازدواج در یک فیلم ممکن است به گریه بیفتیم. نخستین روزى که کودک مان مى خواهد به مهد کودک برود یا روزی که فرزند 18 ساله مان خانه را به قصد رفتن به دانشگاه ترک مى کند ما شروع به گریه کردن مى کنیم؛ و هستند وقت هایى که زندگى دستخوش ناملایمات مى شود و ما گریه مى کنیم. هنگامى که به دیدن دوستى مى رویم که به سختى بیمار شده یا چیز یا شخص مهمی را ازدست مى دهیم، بى اختیار اشک مى ریزیم. بعضى از ما زمانى که یک مورد خاص احساسى را تجربه مى کنیم به یکباره بغضمان مى شکند و شروع به گریه کردن مى کنیم یا هنگامى که از دست همسرمان عصبانى هستیم یا زمانى که سخت هیجان زده شده ایم، باز هم گریه است که وجودمان را فرامى گیرد.
روان شناسان مى گویند، اشکها ممکن است به جاى واژه ها به کار بیایند. هنگامى که نمى توانیم احساس درونى خود را بیان کنیم، آن زمان است که منفجر مى شویم و اشک مى ریزیم.
اولین و ساده ترین نتیجه گریه کردن این است که چشمان ما مرطوب نگه داشته مى شوند و حرکت حدقه چشم راحت تر انجام مى گیرد.
اشک ترکیبى است از آب و کلرید سدیم. اما با اضافه شدن احساسات و عواطف به واکنش بدن و این فرمول به طورکلى تغییرمى کند.
هنگامى که شما خوشحال هستید و از خوشحالى گریه مى کنید اشک شما داراى مقدار کمى از هورمون استرس است و همین باعث مى شود که یک سیستم عصبى مجزا واکنش نشان دهد. فشار خون شما، ضربان قلبتان و میزان انرژى تان افزایش پیدامى کند درحالى که احساساتى مانند عصبانیت و خصومت در بدن شما کاهش مى یابد.
تمامى این تغییرات موقتى هستند و به محض اینکه شما دست از گریه کردن بردارید وضعیت بدن شما به حالت عادى برمى گردد.
هنگامى که به دلیل مسائل و مشکلات ناراحت کننده و غم انگیز گریه مى کنید دراین زمان اشک شما داراى مقدار زیادى هورمون استرس است و به همین دلیل شما احساس آشفتگى و هیجان بیشترى مى کنید.
اما هنگامى که این بحران رد شود میزان ترشح هورمون کم شده و شما حالتى از رهایى و آرامش را تجربه مى کنید زیرا وضعیت فیزیکى و روانى بدن شما به حالت اولیه برگشته است به همین دلیل این نوع از گریه کردن را «گریه خوب» مى نامند.
اگر شما نتوانید مشکل خود را حل کنید ممکن است حساس و آسیب پذیر شوید و هرچندوقت یکبار گریه شما قطع شود و دوباره شروع به گریه کردن کنید.
گریه کردن به مدت طولانى دلایل زیادى دارد. شاید شما یکسرى از خاطرات را براى خود به صورت مداوم مرور کنید یا اینکه روى یک مسأله خاص و ناراحت کننده زمانى که سیستم ایمنى بدن شما ضعیف مى شود، تمرکز مى کنید.
گریه کردن مفرط و بى اندازه شما نشانه آن است که شما احتیاج دارید دیگران به نگرانى هایتان توجه کنند و راه حلى براى آن بیابند.
در تحقیقات انجام شده بیش از 80 درصد از زنان گفته اند که حداقل در یک سرى از موقعیت هاى خاص گریه مى کنند و تقریباً 20 درصد گفته اند که به ندرت گریه مى کنند.
اما درمورد مردان، 26 درصد از آنان اعتراف کرده اند که در شرایط خاص و ویژه اى گریه مى کنند و تقریباً 65درصد از آنها گفته اند که تا به حال گریه نکرده اند.
اگرچه ممکن است ما به نتیجه این بررسى به حالت شک و تردید نگاه کنیم اما باید قبول کرد که اصولاً مردان کمتر مستعد گریه کردن هستند ولی البته همیشه این طور نیست. تحقیقات نشان داده است که نوزادان دختر و پسر به یک اندازه گریه مى کنند و دلیل گریه کردن آنها نیز یکسان است، ممکن است گرسنه یا خسته باشند. شاید درد دارند یا خودشان را خیس کرده اند یا بداخلاق شده اند. اما بزرگترها درمورد پسرها اغلب رفتارى مى کنند که باعث مى شود اشک نریزند و به این دلیل است که یک پسر بزرگ هیچوقت گریه نمى کند!
همچنین مطالعات نشان مى دهد بچه ها در این زمینه دنباله روى پدر و مادر خود هستند. البته دقیقاً مطابق با جنسیت آنها، به این معنى که وقتى پسرى ببیند که پدرش سعى مى کند جلوى گریه خود را بگیرد او نیز تلاش مى کند که همین کار را بکند.
دلایل دیگرى نیز مثل تغییرات هورمونى در زنان باعث مى شود تا آنها بیشتر گریه کنند. زنان قبل از قاعدگى بسیار حساس و زودرنج مى شوند. همچنین در دوران باردارى یکسرى تغییرات غده هاى درون ریز در آنها به وجود مى آید، همین تغییرات هورمون استروژن و پروژسترون مستقیماً روى واکنش هاى شیمیایى بدن تأثیر مى گذارند که این مواد شیمیایى ارتباط مستقیم با بخش حسى و روانى زنان دارند. ترشح هورمون استرس که کورتیزول نام دارد زیاد مى شود و مقدار هورمون اکسى توزین که یک هورمون تسکین دهنده است پایین مى آید و روى مواد شیمیایى درون مغز تأثیرمى گذارد. با تمام دلایلى که ذکر شد جاى تعجب نیست که چرا زنان بیشتر از مردان گریه مى کنند. اما اگر فکر مى کنید که الآن زمان خوبى براى گریه کردن نیست و شما مى خواهید قبل از اینکه اشک شما سرازیر شود جلوى آن را بگیرید فقط کافى است آرام باشید و یک نفس عمیق بکشید و به خودتان بگویید من دارم تمام تلاشم را مى کنم و مطمئن هستم که نتیجه مى دهد.
اینکه زنان خیلى گریه مى کنند کاملاً طبیعى است اما گریه هاى بیش ازحد و مفرط ممکن است نشان دهنده استرس و یا افسردگى شدید باشد که بعضى ازنشانه هاى آن در ذیل آمده است.
1- زمانى که شما به دلیل چیزهاى خیلى کم اهمیت و ناچیز شروع به گریه کردن بکنید مثل زمانى که در ترافیک مانده اید.
2- وقتى که انتظار چیزى را ندارید، درهم مى ریزید. به عنوان مثال در مقابل رئیس خودتان یا درمقابل معلم فرزندتان.
3- هرکار مى کنید نمى توانید جلوى گریه خود را بگیرید.
4- هنگامى که گریه مى کنید احساس ناامیدى و یأس دارید.
5- زمانى که گریه کردن شما رابطه مستقیم داشته باشد با ناتوانى شما در انجام امور روزمره زندگى؛ یا هنگامى که در زندگى با یک مانع مواجه مى شوید و یا وقتى که با فرزندتان مشاجره و نزاع مى کنید.
اگر زمانى که دراین شرایط قراردارید گریه مى کنید پس بهتر است اول دلیل و ریشه اضطراب و نگرانى خود را پیداکنید و از مشاور کمک بگیرید. تکنیک هاى مقابله با استرس مانند مدیتیشن به شما کمک خواهدکرد که احساس آرامش کنید و حالتان بهتر شود.
اخذ: تبیان (مهسا مقدمى)
کلمات کلیدی:
