جناب آقايي امامي راد؛سلام عليکم

متني راکه در وبلاگتان گذارديد، متاسفانه براي من و بسياري ديگر يادآور روزهاي حاکميت غرور و استبداد مادر ايشان است.

خدا جناب آقاي دکتر ابتکار را رحمت کند، اما از همسرشان نگذرد که هستند کساني که در بنياد خيريه ايشان به بدترين آزارها صدمه ديدند و هنوز هم با بيماريهايي دست به گريبانند که از هراس و اضطراب؛ متاسفانه تا پايان زندگي با آن درگير خواهند بود.

تنها آرزويم اين است که خداوند مهربان عوض دردهايي را که يادگار ايشان است و سالها و احتمالا تا پايان عمر بايد تحمل کنم؛هم در اين دنيا و هم در آخرت مستحق عذابشان دارد.

من از ايشان نميگذرم، خدا نيز نگذرد.

لطفا مظلوم نمايي هاي اينان را ساده نپذيريد.خاندان ثروت عاملان نکبتند براي محرومان.به کاخهاي استبدادي ايشان نيز بنگريد.کمي تعقل و تامل عاقلانه تر است.اينان مستحق عذاب الهي اند.آمين